22 juni: Laatste hoge berg

Kwart over zeven ontbijt in ons hotel. Vandaag gaan we weer stijgen, van 510 naar 1335 meter. Een stevig ontbijt zou dus niet slecht zijn. We krijgen ieder twee halve geroosterde stokbroden met jam en koffie. We zullen het ermee moeten doen. Als de honger toeslaat hebben we altijd nog ons eigen brood en beleg, kaas en worst, bij. Gisteren eerst in Villafranca op het plein een kan sangria gedronken, Jose droomt er al een week van. Viel wat tegen, was wat waterig en alcohol zat er ook niet veel in, later nog gecompenseerd met een paar glazen wijn. Na de sangria in het stadje rond gelopen op zoek naar eten. Wat blijkt, het enige eten was te krijgen op het pleintje waar we zatten. Rond 10 uur in bed, we hoopte dat er niet te veel herrie zou zijn. Toen we vanmiddag een dutje deden kwam een busje USAers aan en die waren nogal luidruchtig. In het hotel was het rustig maar de herrie kwam van straat. Het raampje stond open en het lawaai kwam deze keer van het pleintje waar kinderen speelde en schreeuwde. Een paar keer gedacht, leg die jong op bed. Maar niemand die mijn gedachte kon lezen dus rond elf uur het raampje maar dicht gedaan. Goed raampje, herrie weg.

Na het ontbijt onze fietsen uit de kelder gehesen en om acht uur op pad. Eerste 20 km was prachtig, fietspad langs grote weg en kleine straatjes door een groene boomrijke omgeving. De weg steeg af en toe een beetje. Wandelaars volgde dezelfde weg als wij. Een van hen droeg een groot houten kruis met zich mee. Als hij zo tot aan Santiago doorloop zal hij er hele spierballen aan overhouden, hij hield het in een hand voor zich uit. Na 20 km tijd voor koffie. Daarna verder, we zatten nog maar op 650 meter. In een keer doorgereden tot aan de 1300. Was allemaal goed te doen, weer een brede weg met weinig auto's. Hier was er weer koffie en ons brood opgegeten. Na een afdaling van een paar kilometer weer om hoog naar 1335 meter. Hier een colaatje en verse sinaasappelsap, weer een wens van Jose in vervulling. De Belg van het voetbal in Burgos kwam ook aan. Samen met een Belgisch stel. Ze waren wat boos, ze waren verkeerd gereden. Jij hebt zeker GPS vroegen ze. Inderdaad. Zie je, een Hollander vertrouwt nooit op een andere Hollander (schrijver van het boekje) zeiden ze. Goed GPSje. Nu volgde de afdaling, 15 km over een mooie brede weg en niet te stijl, het was zo gepiept. Daarna volgde nog een paar klimmetjes en afdalingen.

In Samos stoppen we en op een terras bestellen we een frietje. Als we het op hebben komt het meisje van het kwartet uit Pamplona aan. Nu wordt het echt tijd haar naam te vragen, Caroline, 33 jaar. Dus niet alleen 50 plussers die hier aan het fietsen zijn. Samen fietsen we naar Sarria. Als we Sarria binnen fietsen begint het te regenen, we schuilen onder een boom. Maar het regent te hard, Jose ziet een carport tegenover. Wij er naar toe, er zitten mensen in de garage aan een lange tafel, we mogen wel onder de carport schuilen. Er staat een auto op de inrit met versierselen aan de handvatten, lijkt wel een bruiloft of zo. Terwijl we daar staan valt het met bakken naar beneden. Er worden foto's van ons gemaakt. Even later gaat er een schaal met eten rond, ze komen ook bij ons langs, een of andere hartige taart. Dat lusten we wel. Als we daar staan te eten word ook nog gevraagd of we een glas wijn willen. We zijn zo onbeleefd om het af te slaan, we moeten nog fietsen. Als we ons taartje op hebben is de regen over gegaan in een paar druppels. Na ons bedankje op zijn beste Spaans rijden we aan. Het is kermis in Sarria. Een groot podium word afgebroken, gisteren is hier gefeest. Nu is er een soort van jaarmarkt. We rijden er zachtjes doorheen. Op mijn GPS zoek ik het centrum, via een paar stijle klimmetjes komen we bij de kerk. De straat ligt vol conifeer snippers en roze blaadjes. We hebben de processie net gemist. Caroline draait bij een herberg af.

Om 3 uur, na 78 km, zitten we aan ons pilsje bij een restaurant waar het terras vol zit. Een Aussie zegt dat ze weg gaan dus we hebben plaats. Eigenlijk willen we naar de camping, maar het blijkt dat we dan net voor Sarria af hadden moet slaan dus gaan we op zoek naar een herberg. De eerste is vol, even verder is plek. Vier bedjes op een kamer maar volgens de eigenaar komt er niemand bij. Na de douche lopen we weer naar beneden. We hebben de GPS nodig om de kermis weer te vinden, we komen nog langs een soort van tijdelijke arena waar stierengevechten te zien zijn. Het is er druk, entree van 40 euro pp is iets boven ons budget. We lopen weer verder naar de kermis. Eigenlijk zijn we opzoek naar een TV voor de wedstrijd BEL-RUS, anders krijgen we morgen ruzie met de Belgen die we vast tegenkomen. Na lang zoeken vinden we een café waar ze het uitzenden. Valt hier niet altijd mee, het WK wordt op Canal+ uitgezonden. We zien de tweede helft. Daarna de laatste minuut van Las Palmas-Cordoba voor promotie naar de Spaanse eerste divisie. Terwijl de Las Palmas fans al het veld op stormen om het te vieren maakt Cordoba in de blessure tijd 1-1, zij zijn door. De Las Palmas fans gaan uit hun dak en met een hoop politie op het veld worden de spelers van Cordoba en het arbitrale trio van het veld geleid. De Las Palmas fans slopen een deel van hun stadion. We eten nog wat op het terras van vanmiddag en gaan weer naar onze herberg.