23 juni: Net een nat pak

Vanmorgen om acht uur werd ik door Jose wakker gemaakt. Zij was al een half uur aan het rond scharrelen terwijl ik nog in diepe rust was. Zal het wel nodig hebben. Nog wat slaperig stap ik van mijn stapelbedje. In de herberg is een keuken, daar eten we ons brood aan de tafel. Taai brood, we worden er niet blij van, we verlangen weer naar de Hollandse boterham. 4 weken stokbrood achtig brood begint zijn tol te eisen. Negen uur zitten we op de fiets. Het was wat mistig, we doen ons jasje aan maar hebben al snel spijt. De weg gaat direct na vertrek weer omhoog, dus na een paar kilometer maar weer gestopt en jasje uit. We stijgen een paar honderd meter boven de mist uit. Het uitzicht met de mist in het dal en zon die er overheen schijnt is prachtig. We stoppen toch maar even voor een foto. We hebben er al heel veel, deze kunnen er nog wel bij. We stappen weer op en ben weer blij dat ik op mijn zadel zit. Het klinkt misschien raar maar zadelpijn hebben we geen van beide last van gehad. Ik word zelfs heel gelukkig als ik weer op mijn zadel zit.

In Paradela stoppen we voor koffie. In het cafe is niets te eten dus fiets ik een paar honderd meter terug, daar was een bakker. Tenminste, een bord. Als ik er aan kom is de bakker zijn busje in aan het laden, ik kijk rond maar zie geen winkel. Hij ziet mij rond kijken en wijst naar een voordeur met glas. En inderdaad, als je goed kijkt is er een toonbank. Ik voel aan de deur op slot. Ik rammel wat en de bakker zegt O, en maakt vlug de deur open. Er is niet zoveel in de winkel, alleen wat brood en 2 reuze chocolade broodjes. Nou, doe die maar. Inmiddels schijnt de zon volop en, al zijn de echte bergen weg, volgt nu een klim van 12 km naar 750 meter hoogte. Het is weer puffen. Later blijkt dat dit de dag is met de meeste hoogtemeters (1284). Als we boven komen is het weer tijd voor een colaatje. Ik bestel ook nog een broodje met vlees Vlees gaat de prullenbak in, te taai. Eet alleen het brood op. Even later komen het Belgische echtpaar en de Belg van het terras in Burgos (Ron) ook boven. Ook zij hebben het warm.

We dalen over een klein weggetje waar ook de lopers zijn. Het is nu echt file lopen voor de lopers. De laatste tweehonderd kilometer is voor de Spanjaarden net zo iets als bij ons het Pieterpad. We zien hele groepen die samen lopen en vergeten dat er ook nog fietsers zijn, dus we moeten regelmatig ons belletje gebruiken. Als we voorheen een wandelaar voorbij reden riepen we Olla of Bon Camino. Daar is hier geen beginnen meer aan, dan hebben we vanavond geen stem meer over. De meeste hebben ook niet meer een volle rugzak bij maar alleen hun dag proviand in een klein rugzakje. We zien veel taxi's en busjes die bagage vervoeren.

Hoe ver we vandaag gaan weten we niet, we hebben geen plan. Vanmorgen was het nog ongeveer 130 km naar Santiago. We fietsen zolang als we niet te moe zijn. Na 62 km zijn we in Melide, hier een terras want we hebben honger. Even later de Belgen. Een van hen is naar de fietsenmaker geweest, zijn achterband was kaal. Het duurt erg lang voor het eten er is. Onder het eten besluiten we door te fietsen naar Arzua, nog 18 km. Om 3 uur zijn we weer weg. De Belgen zijn net voor ons weg. Even later zien we ze staan, ze twijfelen of ze wel goed zitten op deze rustige weg. Ja hoor, goed GPSje. Het is nog een paar keer flink klimmen en het word donker. Er hangt onweer in de lucht, nog 5 km. Met een beetje geluk halen we het. Helaas, het begint te regenen. Daar een bushokje in een afdaling. We knijpen in de remmen en schuilen. Ron komt in de volle regen voorbij gesjeesd. Het echtpaar komt bij ons in het hokje. We praten wat, nemen een fotootje en het valt er met bakken uit. Het word alleen maar donkerder. Het houdt niet op. Als we er een uur zitten en het al 5 uur is besluiten we toch maar aan te rijden. 6 uur NED-CHI. Door de regen met lampen aan dalen we verder af en nog een klim. Koud hebben we het niet, best wel lekker zo in de regen.

Na drie pogingen hebben we een pension. Ze laat ons de kamer zien, in de gang hangt een riool lucht. Gadver. Maar ja, wat doe je, weer de regen in? In de kamer valt het gelukkig mee. Snelle douche en op zoek naar een TV. In het eerste cafe zien we Karolien weer. Ook op zoek naar voetbal. Valt niet Spanje speelt tegelijkertijd. In het volgende cafe hebben ze wel meerdere TV's en kunnen we NED-CHI kijken. Na de wedstrijd gaan we samen op zoek naar een restaurant. We lopen er een paar voorbij en dan maar bij een naar binnen waar het druk is. En wie zitten daar, het Belgisch echtpaar en Ron. Ze hebben een paar tips van de menukaart. Jose en Karolien bestellen soep. Ze krijgen een kom waar heel Erp van kan eten. Na het eten afscheid van de Belgen en Karolien, maar we zien elkaar morgen nog wel. Het Belgisch echtpaar niet, die fietsen door naar Finnesterre. Het meest westelijke puntje van Europa. Wij weten nog niet af we dat ook gaan doen. Nog een nachtje over slapen. Morgen eerst naar Santiago. Maar eerst naar ons pension, en in de gang geen adem halen.