15 juni: Marcel

Na het gebruikelijke ochtendritueel gingen we om 10 over 8 op weg. Eerst het laatste stukje van de klim afgemaakt en weer een heerlijke afdaling. Na een km of 10 staan twee fietsers aan de kant van de weg met elkaar te praten. Stukken? Nee hoor, roept de ene, en fiets met ons mee, de ander rijdt door in de andere richting. Ook naar Santiago? Vraag ik. Ja hoor. Zijn fiets is vol beladen. Voor en achter twee tassen, en achter ook nog een hele buidel. Hoeveel heb je bij? 35 kilo. Pardon? Ja 35 kilo. Zal zijn huis wel verhuurd hebben denk ik, en de hele huisraad mee op de fiets. Maar wel diep respect als je met die belading deze hellingen over komt. En hij fietst gewoon mee hoor, no problems. Hij is 4 weken geleden in Haarlem gestart en heeft ook een stuk van de kust route gedaan. In Los Arcos stoppen we voor koffie. Hij stelt zich voor, Marcel. En hier Ton en Jose. Na de koffie rijden we samen verder. Na een van de hellingen zegt hij; pittig vrouwtje heb jij. Ja, ja, af en toe te pittig denk ik. Zo fietsen met iemand anders er bij is best gezellig, met Jose alleen natuurlijk ook maar we waren zowat bijgepraat.

Net voor Logrono staat een oud vrouwtje langs de weg stempels uit te delen. Volgens Jose staat ze daar al 60 jaar, als ik haar eens aankijk zou dat best eens waar kunnen zijn. In Logrono weer een koffiestop en een bezoek aan de mooie kerk. Als we binnen komen is de zondagse hoogmis aan de gang, de pastoor staat net te preken. Tenminste dat denk ik want hij staat met zijn armen zwaaiend een verhaal te vertellen. Na Logrono lopen heel veel mensen over het fietspad, we vragen ons af waar die naar toe gaan. Even later komen we bij stuwmeer La Grajera, hier is een of ander feest aan de gang. We zien veel mensen, lange tafels, versierde karren met paard er voor, en veel dames in van de mooie Spaanse jurken. Een stukje verder stoppen we omdat er gezongen wordt. Voor ons? Nee, er is een openlucht mis aan de gang. Marcel, vrijgezel, kijkt zijn ogen uit. Hij vind de kleuren zo mooi zegt hij. Ja Marcel. Zijn favorieten zijn rood, blauw en geel. Groen niet zo. Valt me op dat we dezelfde kleursmaak hebben.

Een stukje verder stoppen we om wat te eten. Marcel heeft zelf wat bij, wij gaan de bar in en bestellen 3 bier en 6 tapas. Op het terras eten we het op en lopen dan met de pilsjes naar Marcel. Dat heb ik nog nooit gedaan zegt hij, onder het fietsen bier. Wij ook niet zeggen we, maar het is hier feest. Als we aan ons biertje zitten komt Jeanette aan. Hallo zegt Marcel, hij heeft haar al eerder getroffen. We praten wat en ze fiets weer aan, ze had net pauze gehad. We drinken ons biertje op en gaan achter haar aan. Even later fietsen we met zijn vieren. We fietsen de hele dag door een landschap van graanvelden. Een prachtig gezicht als je er vanaf de heuvels op kijkt.

Na een paar pittige klimmen volgt de afdaling naar Najera waar onze camping is. Als we op het terras aankomen zitten daar de 4 Belgen van een paar dagen geleden. Het gaat meteen over voetbal, zij zijn bij de 1-0 naar bed gegaan, ze dachten het is gedaan met die Hollanders. Ik zeg dat ik een foto heb van de zwevende Van Persie. Even later komt een van de Belgen op mijn IPad kijken hoe Van Persie de wereldgoal maakt. België speelt dinsdag pas. Zou een mooie finale zijn zegt hij, NL- BEL. Marcel en Jeanette twijfelen nog wat te doen, hier op de camping of doorgaan naar Santo Domingo zodat ze morgen in een keer door kunnen naar Burgos. Na wat adviezen gevraagd te hebben op het terras, is die drukkere weg goed te fietsen, besluiten ze er nog 20 km aan te plakken. We nemen afscheid. En wij op naar onze camping, een paar honderd meter verder. De camping ligt in een oude arena, een beetje gedateerd maar de douches en wc zien er goed en schoon uit. Niemand te zien, er staan maar twee caravans. We zetten ons tentje op. Even later komt de eigenaar, net zo oud als de camping. We schrijven ons in en krijgen nog een stempeltje. We zitten nu in een bar. Frankrijk is aan het voetballen, ik moet lachend denken aan de Fransman van een paar dagen geleden, oelala.